geschiedenis deurne

Geschiedenis Deurne

Rond 830 werd het geestelijk gezag door de abdij van Sint-Truiden uitgeoefend. Deurne behoorde samen met Schaffen tot de Sint-Trudoparochie van Webbekom.

Onze gemeente was echter lange tijd voorwerp van betwisting tussen de hertogen van Brabant, de graven van Loon en de abten van Sint-Truiden. Rond 1300 werd uiteindelijk de hertog van Brabant eigenaar van het dorp.

In een oorkonde daterend van 1382 lezen we dat Deurne dan kerkelijk tot de Sint-Martinusparochie van Tessenderlo behoorde en daardoor ook afhing van de abdij van Averbode. Ook na de oprichting van de nieuwe bisdommen in 1559 bleef Deurne gedeeltelijk onderhorig aan Tessenderlo, maar in het begin van de 17de eeuw ontstond er ruzie.

In 1783 werd door de Deurnenaars het initiatief genomen om een onafhankelijke parochie te worden. Zij richtten hiervoor eveneens een aanvraag tot de abt van Averbode voor het bouwen van een eigen kerk, maar deze weigerde. Toch kwam in 1803 de scheiding met onze buren en Mgr. de Roqueloure, aartsbisschop van Mechelen, erkende Deurne als zelfstandige parochie, echter zonder priester.

Het was pas in 1833 dat de toestemming tot de bouw van een kerk werd gegeven. Op 4 mei 1834 werd de eerste steen gelegd. Op 23 december 1834 werd Z.E.H. MELLAERTS als pastoor aangesteld.

Op 25 januari 1835 werd onze kerk ingewijd. In 1841 werd de eerste pastorie gebouwd, immers tot nu toe huurde de pastoor een huis.

De huidige pastorie dateert van 1901. Zij werd in 1987 gerestaureerd.

Deurne-Durnicum-Deurn (doorn) Zuiderkempen ongeveer 639 ha, zacht golvend 24 à 41 m. boven de zeespiegel. Woon- en landbouwdorp.